Lazarevac pre interneta: Epicentar najjačeg zemljotresa koji je ikada pogodio Srbiju bio je u Lazarevcu 24. marta 1922. godine

Veliki Beogradski zemljotres dogodio se u petak 24. marta 1922. godine u 13.23 časova sa magnitudom 6.0 po Rihterovoj skali.

Iako se epicentar nalazio u blizini Lazarevca, bio je poznat kao “Veliki Beogradski zemljotres” u tadašnjim medijima, i smatra se najjačim zemljotresom u Srbiji u XX-om veku. Zemljotres je pre svega pogodio region jugoistočno od Beograda i izazvao je oštećenja objekata u Lazarevcu, Aranđelovcu, Valjevu i Ubu. Zbog zemljotresa je došlo i do višečasovnog prekida železničkog saobraćaja u Srbiji, kao i prekida telefonskog i telegrafskog saobraćaja sa Lazarevcem i Aranđelovcem, koji su se nalazili najbliže epicentru. Iako je zemljotres izazvao samo neznatna oštećenja u Gradu Beogradu, stanovnici Beograda i ostalih pogođenih naselja bili su veoma uznemireni i u panici.

Veliki Beogradski zemljotres iz 1922. godine veoma je značajan za Srbiju, jer ukazuje na mogućnost budućih zemljotresa sličnog intenziteta i magnitude. Epicentar zemljotresa je bio u blizini Lazarevca, tako da bi se efekti ovakvog zemljotresa preneli na najnaseljeniji deo teritorije Srbije odnosno na Grad Beograd.

Kako je to izgledalo opisali su na svoj način novinari “Politike”:

“Juče je Beograd dočekao nešto o čemu već skoro punih trideset godina i ne misli: dočekao je zemljotres i to silan i svoj, beogradski zemljotres. Taj potres zemlje bio je najjači potres što ga je Srbija do sada zabeležila, a centar mu je bio u neposrednoj blizini Beograda tako da se može odista nazvati beogradskim” – glasi početak teksta o zemljotresu kod Lazarevca u izdanju “Politike” od 25. marta 1922. godine.

Novinari najstarijeg dnevnog lista u nastavku teksta izvestili su na koji način su žitelji prestonice dočekali zemljotres.

“Juče popodne između jednog i jednog i po sata, dok su mnogi Beograđani sedeli još za kafom posle ručka, svaki od njih čuo je odjednom neku silnu, neobičnu tutnjavu koja je donekle ličila na tutanj nekog ogromnog automobila, a donekle na zvuk neke silne sirene. Tutnjava je postajala sve jača i jača, a malo zatim naišao je uz nju i neki jak potres koji je uz tresak i lomljavu počeo svaku kuću iz temelja da ljulja. Tek tada ljudi su počeli shvatati da je to nastao zemljotres, i kako su tutanj i potres postajali sve jači, među njima je nastao strah kao da je nastao smak sveta” – piše u “Politici”.

“Sve živo pojurilo je napolje iz kuće”

“Niko se ni na koga nije osvrtao, svako je gledao samo sebe da spase. Tako su matere, ponegde, u prvome strahu od nečeg novog, nepoznatog, strašnog, ostavljale čak i decu u kući pa bežale na ulicu i tek naknadno videle su šta su učinile i jurile da i decu traže: u lokalima gde je više ljudi bilo na okupu, nastala je prava panika, iz koje je mnogi izašao prignječen i izgažen; sa nekih zgrada koje se zidaju radnici su skakali sa skela i sa najviših spratova, ne pomišljajući da baš time mogu polomiti noge i vratove, a iz sviju kuća čula s piska dece i zapomaganje žena. I prava je sreća, što se potres javio odmah posle ručka, kad su bioskopi i škole bili još prazni, inače bi nesreća od panike bila mnogo veća” – opisuje “Politika”.